Kaare Lundquist

Kaare Z. Lundquist gjekk i sin fars fotspor: Johan Peder Z. Lundquist var hydrograf i Sjøkartverket 1900–1937, og i fire år var han sjef for denne institusjonen. 
 
Kaare, oppvaksen i Oslo, vart marineoffiser etter å ha fullført den treårige sjøkrigsskulen. Året etter, i 1935, tok han realartium. Dei neste tolv åra jobba han i sjøkartverket, i Wilhelmsens rederi og som kontorsjef i Norsk pelsdyravlslag. Han var også to år i Marinen og blei av tyskarane sett i krigsfangenskap dei to siste åra av andre verdskrigen. 
 
Frå mai 1947 og fram til han vart pensjonist i november 1979 var Lundquist tilsett på Norsk Polarinstitutt. Tittelen hans var hydrograf, og frå 1967 av var Lundquist nestleiar for instituttet. Men alt på 50-talet utvikla han seg til ein sentral person i administrasjonen. Lundquist fekk gode skussmål som ein leiar med gode samarbeidsevner. I 1959 søkte han den ledige stillinga som direktør for polarinstituttet. Mange trudde han skulle bli utnemnt, men departementet valde å henta inn Tore Gjelsvik. 
 
Lundquist var også leiar for ekspedisjonane til Svalbard og Jan Mayen frå 1948 til 1965, inklusive ansvaret for fyr- og merketenesta. Han innførte nye, elektroniske navigasjonsmiddel som ennå ikkje var i bruk på sjølve norskekysten. 
 
I denne lange perioden skjedde ingen alvorlege uhell på ekspedisjonane. Lundquist kjente farvatna og istilhøva ut og inn, han var ein myndig og respektert leiar. I 1958 berga han ein internasjonal polarekspedisjon på Nordaustlandet, etter at dei svenske fartya vart stoppa av ismassane. Kong Olav vitja Svalbard med kongeskipet i 1961. Det var vanskelege forhold med drivis på veg inn Isfjorden, islos Lundquist klarte å berga skipet ut fjorden i siste liten.

Lundquist var også til nytte for sentrale styresmakter: Han var med i fleire offentlege kommisjonar og ikkje minst den norske forhandlingsdelegasjonen for delelinja i Barentshavet. I 1970 måtte Lundquist på kort varsel i land på Bjørnøya og fornya dei norske kravmerka ute på øya. Regjeringa var redd for at sovjetrussiske interesser skulle nytta høvet til å overta krava på utvinning av kol/mineral på øya og såleis få høve til å ta kontroll over Bjørnøya. Lundquist vann «kappløpet». 
 
Kaare Lundquist var redaktør for Båteierboka 1977 (5. utg.) I 1990 kom kom bind 7 av bokverket Den norske los: Farvannsbeskrivelse Svalbard og Jan Mayen. Boka byggjer i stor grad på Lundquists arbeid. 
 

• Anbefalelsesbrev fra Kåre Lundquist til Arnold Rehm 4.3.1969 om Svalbardbilder
• Attest for Kåre Lundquist fra Norsk Polarinstiutt

Bilder